Sardinië is een eiland naast Italië, net onder Corsica en ligt op ongeveer 190 kilometer van het vaste land van Italie.
Met een oppervlakte van maar liefst ruim 24.000 kilometer is Sardinië bijna net zo groot als Nederland en na Sicilië, het grootste eiland in de Middellandse Zee.
Het eiland heeft een roerige geschiedenis.
Door de eeuwen heen zijn vele omringende landen het eiland binnengevallen en heeft Sardinië lange periodes van droogte gekend.
Desondanks is de omgeving van Sardinië prachtig en er is veel te ontdekken.
De bijna 2000 kilometer lange kustlijn van het eiland is aan de noordoostkant en oostkust zeer rotsachtig met prachtige granietformaties.
Het eiland Sardinië is een zeer aantrekkelijke vakantiebestemming met prachtige landschappen, indrukwekkende steden met vele historische kerken en basilieken, veel haventjes, zeer mooie stranden en omringd door kleine eilandjes in de Middellandse Zee.
De tijd van de Nuraghe
De prehistorische tijd in Sardinië wordt gekenmerkt door de typische bouwwerken in natuursteen die “Nuraghe” genoemd worden.
Er zijn ongeveer 7000 van deze constructies in meer of minder complexe structuren.
Het bekendste complex is wel “Su Nuraxi di Barumini” in de provincie van Cagliari.
De Nuraghe werden gebouwd in de periode van ca. 1800 tot 250 voor Chr.
Het hoogtepunt van de cultuur, die samenviel met de bronstijd, lag tussen 1200 en 900 voor Chr.
De bevolking deed aan landbouw en veeteelt, mijnbouw en produceerde brons.
Er waren heilige plaatsen (met name waterputten) en graven (Dolmen).
Men weet dat de bevolking al contact had met de Myceners.
Er is zelfs verondersteld dat de architectuur van de Myceners afgeleid was, maar dat is niet direct bewezen.
Sardinië onderhield in deze periode nauwe contacten met Cyprus.
Bronzen spiegels en drievoeten uit Cyprus werden eerst ingevoerd en daarna geïmiteerd.
Sommige bronzen beeldjes die gegoten werden volgens de verloren was techniek, dateren van voor het jaar 900 v. Chr.
We hebben al heel veel van die Nuraghe gezien en elke keer als je er één ziet, sta je weer versteld van hoe ze dat voor elkaar gekregen hebben.
Er zijn er ook heel veel in verval en soms vinden ze ook weer een nieuwe.
Ze staan vooral op een hoge plek met een goed uitzicht over de zee of over het landschap, zodat ze de vijand op tijd zagen.
Wij komen nu al heel veel jaren naar Sardinië en altijd naar het dorpje Gairo, dat ligt ongeveer in het midden van het eiland aan de oost kant.
Gairo werd in 1951 getroffen door een aardverschuiving, waardoor het dorp opnieuw opgebouwd werd, hoger op de berg.
De bevolking is in 1963 vertrokken naar het nieuwe dorp, het oude dorp en de huizen zijn achter gebleven en is nu een ruïne.
Het is nu Gairo Vecchio geworden en is een toeristische attractie.
Omdat Gairo vrij centraal ligt, kan je daar vandaan alle kanten op.
We gaan elk jaar weer een andere richting uit en zo hebben we al heel wat gezien van Sardinië.
De mooiste berg vind ik toch wel Perda Liana (steen van de vlakte).
Als ik even de kans krijg ga ik daar naar toe.
Het is vanuit Gairo een half uur rijden en een half uur lopen, dan ben je op de mooiste plek van Sardinië.
Er zitten veel moeflons en het is een heel aparte berg, dat zie je voor de rest niet op Sardinië.
Als je tegen de avond ga, kan je een prachtige zonsondergang zien en misschien zie je nog een moeflon.
